شخصيت

من زياد آدم با شخصيتی نيستم يعنی بسياری از رفتارهای اجتماعی را نوعی معامله و خر کردن می‌دانم و به خاطر همين به آن تن در نمی‌دهم. اما خوب برخی رسوم اداب است که آدم مجبور است به آن تن در دهد. بعضی جاها که اين رسوم کمرنگ‌تر است بهتر می‌شود نفس کشيد.
با اينترنت و خيلی از چت‌ها را به خاطر همين کنار نمی‌آمدم. البته اين سابقه طولانی‌تری دارد. برای بعضی تعريف کرده‌ام که توی دبيرستان به من می‌گفتند مهندس پرواز. اما اين چند هفته انگار کمی آدم‌تر شده‌ام.
الف. به بی‌بی‌گل سر زدم و برای یادآوری روزهای گل‌اقا کامنت گذاشتم. با کمال تعجب دیدم که یک سر به گراش زده بود. شاید باید این یادداشت را آنجا می‌گذاشتم. اما حالا
ب. دیوونه از اوناست که همیشه یک سر می زنم شما هم برید بد نیست. تنها یک‌بار پیام گذاشتم بعد دیدم اومده بدشانسی بعد فهمیدم طرف دختره. دخترای دیوونه احتمالاً خطرناکترن
پ. دنبال یک آدرس خوب برای الف می‌گشتم (قبل از ان که بیام بلاگر) دیدم الف توی پرشین بلاگ بهترین آدرسه هرچند ثبت شده بود ولی چیز مهمی نداشت خلاصه به امید باری تعالی‌ای یک میل زدم. طرف هم از اون با کلاس‌ها بود به انگلیسی جوابم را داد خلاصه کلی احساس ناخوشایند شخصیت کردم. اما به گرفتن آدرسه می‌ارزید. برای رضای خدا یک سر به این داستان‌گو بزنید و اگه دلتون خواست به عنوان یک گراشی یا عضو انجمن تشکر کنید. خدا بهتون توفیق بده
اینم از قضایای وبگردی یاد یک چیز دیگه افتادم.یادمه شماره اول چلچراغ را که گرفتم و خوشم اومد تا الان که شماره صد و سی باید باشه. خیلی وقتا دلم خواسته یک نامه‌ای بفرستم. اما نشده. دلیل خاصی نداشته جز همون دلیل همیشگی.
نتیجه‌گیری اخلاقی :اگه یک وقت به کسی محل سگ نگذاشتم تقصیر اون نیست مشکل از اخلاق گه مرغی منه